ALICJA NA SKRAJU

• INFORMACJA
• GALERIA

<

>

Pierwsze czytanie w sprawie Alicji T.

Kiedy zaczyna mówić, nie pozwala sobie przerwać. Jest mądrą dziewczynką, ale jest za mała, żeby zrozumieć wiele rzeczy. Jest żołnierzem. Nie, nie jest żołnierzem! Ale tak jak ludzie na wojnie straciła wzrok. Jest prorokiem. Nie, nie jest prorokiem. Jest ojcem Wergiliuszem. Nie, nie jest ojcem. Kim jesteś? Ja? Ja naprawdę w tej chwili nie bardzo wiem, kim jestem, proszę pana. Mogłabym powiedzieć, kim byłam dziś rano, ale od tej pory wszystko bardzo się zmieniło. Ale jak opisałabyś siebie samą? Gruba, skromna, w okularach. Ach, i jeszcze: na skraju wyczerpania psychicznego.

Tekst, który powstał podczas prób, jest charakterystycznym dla TERAZ POLIŻ publicystyczno-literackim mashupem. Zrodził się z poszukiwania kobiet i kobiecości w kulturze katolickiej, z potrzeby odnalezienia nowej prorokini, z badań nad postaciami świętych. Ta droga doprowadziła nas do Alicji Tysiąc, która - jak każda „prawdziwa” matka - pomimo poważnego zagrożenia dla własnego zdrowia urodziła dziecko. Należałoby się spodziewać, że nie tylko córka, lecz cały nasz kraj pokocha Alicję - kobietę, która ze swojej ofiary uczyniła najpiękniejszy dar, jaki matka może podarować dziecku. Mogłaby być świętą, jak Joanna Berta Molla - włoska matka-męczennica - zajęła jednak miejsce w przeciwnie zorientowanym, feministycznym panteonie, bo ze względu na chorobę, walczyła o prawo do przerwania ciąży. Zapomnianą w ostatnich miesiącach Alicję wpuściłyśmy do Krainy Czarów Lewisa Carrolla.
Czy otrzyma tam schronienie?
Czy baśniowa rzeczywistość dopadnie ją tak samo jak polskie media?
Każdy chce przecież zarobić na Alicji Tysiąc.
Tygodnik „Wprost”. „Gazeta Wyborcza”.
Sama Alicja Tysiąc chce zarobić na Alicji Tysiąc.

Czytały: Dorota Glac, Marta Jalowska, Adrianna Kornecka, Emanuela Osowska, Kamila Worobiej
Tekst - TERAZ POLIŻ i Agata Trzebuchowska
Reżyserowała - Agata Trzebuchowska
Grała i śpiewała - Anna Bojara (piła)
Projekt plakatu - Dorota Glac

9.07.2013, Teatr WARSawy, Warszawa

fot. Kasia Chmura-Cegiełkowska | teatralna.com