Główny wątkiem jest władza: nad krajem, ludźmi, nad bliskimi. Ale można też poprzez ten dramat porozmawiać o miłości: ile jej jest w naszym życiu, czy robimy na nią odpowiednią ilość miejsca? Czy współcześnie miłość nie przeżywa dewaluacji?
D.G.
Ach ta Polska! Roi się w niej od kandydatów na bohaterów, a nagle, ni stąd, ni zowąd, któryś z nich narodowy.
Aleksander zdobywa po kolei i bez trudu: Gruzję, Besarabię (obecnie część Mołdawii i Ukrainy), Finlandię i tylko z tą Polską ma problem. Mówi: Łatwiej świat rzucić sobie pod nogi niż ten naród. I co w nim jest? I co w nim takiego siedzi? Jak rozgryźć ten orzech i zębów przy tym nie stracić? Wciąż aktualny miód na nasze serca: opowieść o tym, że jesteśmy takim nieustraszonym i bojowym narodem.
E.O.
Polska scena polityczna. Teorie na temat sfingowanej śmierci sławnych osób m.in. Michaela Jacksona, Elvisa Presleya. Ogromne parcie na osiągnięcie sukcesu w życiu. Propaganda sukcesu. Zjawisko blogosfery w biznesie i znaczenie funkcjonowania blogerów, określających jak należy żyć, by być szczęśliwym i wiecznie uśmiechniętym na „selfie”.
K.W.
PROBLEMY / MOŻLIWOŚCI AKTORSKIE
Ciekawe, temperamentne postaci.
D.G.
Dobry monolog początkowy analizujący polskich bohaterów narodowych - zawsze gotowych.
E.O.
Długie monologi Aleksandra. Złożone emocje i motywacje postaci - władza i miłość - czego chcieć więcej?
K.W.
PROBLEMY / MOŻLIWOŚCI INSCENIZACYJNE
Dramat zbudowany jest głównie na dialogach. Stateczny, momentami monotonny.
D.G.
Ze względu na wciąż aktualną analizę polskiego narodu dramat można połączyć z innym tekstem literackim dla uzyskania silnego wątku historycznego.
E.O.
Akcja dramatu to głównie rozmowa między dwójką ludzi w pokoju, więc mamy po prostu gadające głowy, co dla widza nie jest szczególnie atrakcyjne.
K.W.
UWAGI DODATKOWE
Brak uwag.
D.G.
Brak uwag.
E.O.
Dla inspiracji można przeanalizować serial House of cards.
MARIA: Bo czy waha się obiecać wszystko ktoś, kto nie zamierza nic dotrzymać?
